jueves, 15 de diciembre de 2022

REWIND, JUAN TALLÓN

 Nos citamos a las seis de la tarde en la habitación 105 de El Rey Moro Hotel Boutique, en la calle Reinoso, al otro lado del Alcázar, con la esperanza de no tener que cruzarme, salvo malísima suerte, con algún funcionario o uno de los abogados de la ciudad. No llegamos juntos, esa era otra regla de obligado cumplimiento, y por supuesto uno abandonaba la habitación cinco minutos antes que el otro.

Quae  natura colloqui esset, volumus scire , tanta cura habita . Cum liber legatur, intelligemus rationem celandi .  Sed quare  mavult  ambulare  per vias desertas? quid  pravi fecerunt homines legum? Habitaculum CV solum omnia noscit



martes, 15 de noviembre de 2022

SÁTIRA CONTRA LAS MUJERES DE SEVILLA, VICENTE ESPINEL

                                 Invicto César, Hércules famoso, 

          espejo y luz de valerosos hechos, 

           patrones de este suelo venturoso. 

          Ya que permite el hado que estéis hechos  

          del Alameda vigilantes guardas,  

          injusto premio a tan heroicos pechos, 

          en lugar de cercaros de alabardas 

          da por sentencia Peña, vuestro amigo,  

          que a medida corten dos albardas,  

          porque dejáis entrar por el postigo 

          del geométrico trato y vil canalla 

          tal rota de japel, pago y ombligo"

Si lector amicus  noscere  vellet de qua ratione  Caesar et Hercules sint moniti,  totam hanc satiram adversus mulieres  lecturus est.  Tempus fuit  cum mulieres  peccati causa putebantur , sed  nunc   homines sunt ex quibus   omnia mala nascuntur. O mores   qui genus humanum stulte dividunt !  




sábado, 15 de octubre de 2022

EL TRIGO QUE CAE, XENIA GARCÍA

 Por eso tras quince minutos de trayecto decidí bajarme una parada antes, la número doce, a la altura de la calle Torneo, esa arteria de la ciudad que acompaña a un río hambriento

Cum Omnibus  tractum parem quem nota via et flumen componebant, tetigisset, descendendi consilium cepit. Melius contemplari aquas sitientes quam comites vociferantes



jueves, 15 de septiembre de 2022

CALLE IMAGEN, CHENCHO FERNÁNDEZ

En invierno entre semana te esperaba en Bellas Artes
A veces mientras posabas iba al aula a contemplarte
Suaves rayos de la tarde resbalaban por tu piel
Demorándose al anochecer
En mi cuarto diminuto de Calle Peris Mencheta
Se estiraban los minutos de la noche en La Alameda
En tus ojos y en el mundo se encendía en amanecer
Y así una y otra vez
Eternizándose
Y Calle Imagen daba esa luz
La luz azul al cielo
Tuerzo el gesto y miro el cuadro recordando aquellos días
A veces al contemplarlo me entristezco todavía
Al pasar por Bellas Artes me detengo alguna vez
Y recreándome
Sonrío y sigo a pie
Y en otro cuarto apago la luz
La luz azul del cielo
Por las persianas triste es la luz
La luz azul de invierno.

Cum Fulgentius  per loca amata  civitatis transiret,   memoria temporis    oculos amatae, domum , parvum habitaculum ,Viam Imaginem  adferens animum suum implevit . Haec omnia luce hiemis teguntur


 

lunes, 15 de agosto de 2022

TIEMPO DE GUERRAS PERDIDAS, J. M. CABALLERO BONALD

 Pienso que tampoco parece jucioso admitir que toda esa faramalla decorativa- que ha sido la más perniciosamente exportable- tenga mucho que ver con el auténtico rango humano y físico de Sevilla. Y, sin embargo, algo tiene que ver: es el revés de la trama, la cara de una moneda que, quizá por no ser falsa más que en razón de lo excesiva, aún resulta más inaceptable. Dicen que fueron los viajeros románticos los primeros contumaces propagandistas de ese gusto hiperbólico por mostrar la cáscara sevillana más artificiosa en perjuicio de su más verídica pulpa. No me interesan en absoluto los pintoresquismos y mucho menos sus oficiantes. Pero nunca faltaron sevillanos de pro dispuestos a airear semejantes musarañas, empeñándose con necedad mayúscula en inventar una Sevilla postiza y edulcorada, toda recompuesta con perifollos, cascabeles y demás consabida ‘quincalla meridional’. Lo cual tampoco excluía la percepción de una ciudad íntegra que ha sobrevivido a pesar del sevillanismo profesional y de sus majaderías exhibicionistas 

Noster Eques gaditanus nihil novi dicere  de duplici natura hispalensi audet. De  fructu  carente  sustantia loquitur. Ipsi Hispalenses et scriptores  ,qui modum et mores hispalenses laudaverunt  et maledixerunt per saecula saeculorum ,   usque ad cognoscendum verum os huius civitatis advenient?  Nemo scit.



viernes, 15 de julio de 2022

SÁNCHEZ, ESTHER GARCÍA LLOVET

 Nos saludamos, me llamaba de usted, llamaba de usted a todo el mundo, parecía sevillano

O  tempora praeterita et mores oblitae!: Olim cives hispalenses petasum tollebant et utebantur forma antiqua  ad dicendum salutem plurimam inter se . Nunc pronomina tu et ego regunt  omnia quia  nemo   vult putari rancidulus



miércoles, 15 de junio de 2022

NUNCA FUIMOS MÁS FELICES, CARLOS MARZAL

El Benito Villamarín, por fuera, es un estadio más, bastante feo, con ese aspecto granítico, tradicional hasta hace unos años, de casi todso los campos de fútbol españoles: un bloque de hormigón de mayor o menor altura, entre los edificios del barrio

Stadia secundum oculos  ardentes  sectatorum iudicata sunt. Hic scriptor   loquitur sine amore et odio cum describet id hippopotami instar,ut alia, sed  Baetici, sive victi sive victores , suum stadium  esse monumentum aere perennius putant. 



domingo, 15 de mayo de 2022

SEVILLA VISTA DESDE LA ALFALFA, ISMAEL YEBRA SOTILLO

 Los edificios de la Alfalfa carecen de belleza arquitectónica. Los árboles cumplen en ella una inapreciable función estética tapando, por desgracia no del todo, los bodrios arquitectónicos de los sesenta. Por si fuera poco, el espacio resulta ruidoso y molesto a todas horas. De día por el ir y venir de coches y transeúntes, por la carga y descarga, por el sonido de motoristas, ambulancias y coches de bomberos. De noche por la impresentable forma de ‘pasarlo bien’ aquellos que, otrora, se pensaba que deberían estar intentando cambiar el mundo y lo único que cambian es de sitio para dejar allí sus excrementos 

Ille medicus qui Hispalim laudavit  et ab ea laudatus est, putat autem aedificia  huius partis,  Medicae appellatae ,carere gratia et pulchritudine  ita ut ne arbores quidam possint velare foeditatem.  De his viatoribus qui quamquam loquntur de melioranda re , otia inutilia porca et  strudula consumunt , queritur



viernes, 15 de abril de 2022

PASIÓN, ENRIQUE BARRERO RODRÍGUEZ

 Ciño ahora el esparto. Lentamente

ajusto mi cordón por vez primera.

Más allá  de una puerta, sé que espera

un tramo de naranjos y una fuente.

De repente, el silencio. De repente

cubro mi rostro, subo la escalera

y derraman las gotas de la cera

en mármol frío su calor ardiente.

El tiempo pasa. Pero el sueño queda

grabado al corazón a cal y canto.

La lluvia azota, pero el tiempo escampa.

Y aunque ya con ruan no te preceda

lo sabes como yo … El Jueves Santo

desciende mi emoción por una rampa

Dum umbrae ex caelo cadunt et sollemnis aura omnia involvit, poeta vivere coepit  quod iam vixit , tantis rebus confectis. In silentio templi somniat cingulum sparti et levem declivitatem usque ad fontem tali fide ut somnia fiant versi pleni gratia et memoria parentum et ad caelum cum amore Eius Qui per salutem omnium passus est, perveniant



martes, 15 de marzo de 2022

PRIMER VIAJE ANDALUZ, CAMILO JOSÉ CELA

 Azorín piensa que la catedral de Sevilla es un mundo. Don Jorgito Borrow, encuentra casi mezquina y sin importancia a Nuestra Señora de París, al lado de la catedral de Sevilla

 Cum noster universalis Gallaecus     de fama  Cathedralis Hispalensis  ageret, haec testimonia adtulit: Anglicano in tota Gallia nihil melius, sed magister levantinus it plus ultra, ipsa est universus mundus.



martes, 15 de febrero de 2022

ADELFOS, MANUEL MACHADO


Yo soy como las gentes que a mi tierra vinieron
—soy de la raza mora, vieja amiga del Sol—,
que todo lo ganaron y todo lo perdieron.
Tengo el alma de nardo del árabe español.

Mi voluntad se ha muerto una noche de luna
en que era muy hermoso no pensar ni querer...
Mi ideal es tenderme, sin ilusión ninguna...
De cuando en cuando, un beso y un nombre de mujer.

En mi alma, hermana de la tarde, no hay contornos...;
y la rosa simbólica de mi única pasión
es una flor que nace en tierras ignoradas
y que no tiene aroma, ni forma, ni color.

Besos ¡pero no darlos! Gloria.... ¡la que me deben!
¡Que todo como un aura se venga para mí!
¡Que las olas me traigan y las olas me lleven,
y que jamás me obliguen el camino a elegir!

¡Ambición! No la tengo. ¡Amor! No lo he sentido.
No ardí nunca en un fuego de fe ni gratitud.
Un vago afán de arte tuve... Ya lo he perdido.
Ni el vicio me seduce ni adoro la virtud.

De mi alta aristocracia dudar jamás se pudo.
No se ganan, se heredan, elegancia y blasón...
Pero el lema de casa, el mote del escudo,
es una nube vaga que eclipsa un vano sol.

Nada os pido. Ni os amo ni os odio. Con dejarme,
lo que hago por vosotros, hacer podéis por mí...
¡Que la vida se tome la pena de matarme,
ya que yo no me tomo la pena de vivir! ...

Mi voluntad se ha muerto una noche de luna
en que era muy hermoso no pensar ni querer...
De cuando en cuando un beso, sin ilusión ninguna.
¡El beso generoso que no he de devolver!

Cum magnus poeta    in media ripa maris sedisset ,et gentes anxias sine ratione huc ac illuc   conspexisset    ,  sensit  tantam lassitudinem  ut ceperit consilium desinendi  omnes cupiditates et vivendi sub specie  iogae. De tali cogitatione perenne opus nascitur



sábado, 15 de enero de 2022

CONVERSACIONES CON MANUEL HALCÓN, JUAN DE DIOS RUIZ-COPETE

 El señorito andaluz de mi época no era sólo envidiado por los señoritos de menos fortuna, sino que además él, de por sí, no andaba remiso en provocar la envidia. Y no por maldad ni por narcisismo, sino por un necesario derroche de vida. Un afán de comunicar felicidad, con cierta elemental falta de pudor, de cultura…

Cum in summa copia dominuli baeticolae viverent, tamen non solum segni ingenio sed etiam anxietate exhibendi  propriam beatitudinem ab aliis dominulis minus crassis invidiebantur.