jueves, 15 de agosto de 2019

TÚ Y SEVILLA, JUAN RAMÓN JIMÉNEZ

A Sevilla le echo los requiebros
que te echo a ti. Se ríen,
mirándola, estos ojos que se ríen
cuando te miran.
Me parece
que, como tú, llena ella el mundo,
tan pequeño y tan mágico con ella, digo,
contigo, ¡tan inmenso,
tan vacío sin ti, digo, sin ella!
¡Sevilla, ciudad tuya,
ciudad mía!





Hoc carmine lecto, novus et haud notus Johannes Raymundus  nobis
apparet quia  sui oculi  qui aspectant   urbem ab  amata puella habitatam rident et rident . Fama  hominis tristis quam hic poeta Onubensis trahit , rumpitur. Amor et Hispalis aegritudinem vincunt