lunes, 15 de noviembre de 2021

EL CACHORRO EN EL PUENTE, AQUILINO DUQUE


Esta noche, Manuel, tú sobre el puente,

tú sobre el río, prometiendo abrazosque nunca habrás de dar porque no puedes,porque un madero y unos clavos dicenque nadie es libre de morir su muerte.Esta noche, Manuel, tú sobre el río.Quién te puso corona de saetas,Cachorro de Sevilla...Quién pudo hacerte interminable el tránsito...Hoy no se pasa: aquí muere Sevillamientras tu silueta va en el ríocaminando otra vez sobre las aguas...Y ya tu pelo, nebulosa trágica,río de miel lentísimo,va velando la muerte que te vela.Trono moreno de Judea, pasa.Pasa, Manuel, tuyo es el Viernes Santo,tuyos son estos ojos que te lloran,esta voz que te canta,esta espuma de estrellas andaluzas.Sigue pasando, alzado y ofrecido.Esta noche, Manuel, tú sobre el puente.Quién te trajo hasta mí, quién levantabatu belleza, tu cuerpo como un río,lanza de luz nocturna en el costado...Quién pudo hacer que el último suspirode tus labios se dé a cada momento,desde no sé qué siglos hasta ahora,hasta ahora, para ir diciendo al mundo,para ir diciendo al tiempo: Así se muere. 

Así mueren los Hombres.


 Cum infixus in cruce  Dei Filius  in quo vultu mortem praesentem ars sculpsit, per medium Trianae pontem transiret,  Aquilinus,eximius poeta,   anima commota ante  imaginem visam, hoc pulcherrimum carmen scripsit. Sint  pauca  laudi   eleganti viro cuius dignitatem et ingenium virtutemque memoramus